tor

is.

1. Balıq, quş və s. tutmaq üçün ipdən çarpaz toxunaraq bərabər məsafələrdə düyünlə bərkidilmiş alət. Balıq toru. – Sahibi tor götürüb dənizə gedəndə <Çupçik> də sümsünə-sümsünə yortardı. M. C.. Mən yaralı göyərçini tordan çıxarıb <Eldara> uzatdım. M. Rz..

2. Çarpaz toxunmuş ip, məftil və s. ibarət müxtəlif ləvazimat. Çarpayının toru. Futbol toru.

3. dan. İçinə ərzaq, xırda şey və s. qoyub aparmaq üçün ipdən və s. dən toxunmuş zənbil, çanta, kisə. İpək tor. Şeyləri tora qoymaq. – <Göyərçini> diri saxlamaq niyyətilə üsulluca tor çantaya salıb Eldarın yanına qayıtdım. M. Rz..

4. Seyrək toxunmuş köynək, baş yaylığı, pərdə və s. Sona da indi dönüb bayaqkı ye- rində dayanmış, başından siyrilib çiyninə düşən ağ torunun ipək saçaqları ilə oynayırdı. Ə. Ə.. // Tordan hazırlanmış, tor şəklində olan. Tor köynək. Tor layka. – Pəncərələrdən tor pərdələr sallanırdı. S. R..

5. Hörümçəyin ifraz etdiyi yapışqanlı şirədən əmələ gələn çarpaşıq nazik tellər. Hörümçək toru.

6. məc. Hiylə, kələk, tədbir, qurğu.

◊ Tor gənəciyi zool. – bax çor. Tor gənəciyi, pambıq mənənəsi, pambıq qurdu tarlaların məhsuldarlığını xeyli aşağı salır. Tor qurmaq – 1) quş, balıq və s. tutmaq üçün tor quraşdırmaq və ya suya salmaq. Ovçu bərədə durub; Bərə üstə tor qurub. (Bayatı); 2) məc. hiylə qurmaq, qurğu qurmaq, kələk düzəltmək. <Əbdül:> İndi <Gülnisə> istəyir ki, yazıq Sara üçün tor qurub, öz qızı Pərini Bəhrama versin. C. C.. Tora düşmək – aldanaraq pis işə qoşulmaq, kələyə düşmək, hiyləyə uymaq, tələyə düşmək. Son zaman Rüstəm kişi oğlunun tora düşməsindən, pis bir günah işləməsindən qorxurdu. M. İ.. Amma Göyçək bir gün tora düşəcəyindən qorxurdu. Ə. Ə.. Tora salmaq – hiylə gəlmək, kələk gəlmək, tələyə salmaq. <Tehrani Ehtişamiyə:> Bəlkə sən məni tora salmaq istəyirsən, Sərhəng? Ə. M..